Πολύ συχνά στα παιδιά διαταράσσεται ο ύπνος τους από το έντονο μπούκωμα και όταν συνυπάρχουν υπερτροφικές αδενοειδείς εκβλαστήσεις, εκδηλώνονται άπνοιες στον ύπνο. Τα παιδιά υποφέρουν πολύ, δεν ξεκουράζονται και επηρεάζεται η απόδοση τους στο σχολείο.

Η αλλεργική ρινίτιδα είναι αποτέλεσμα γενετικής και περιβαλλοντικής επίδρασης. Τα αλλεργιογόνα διακρίνονται σε αλλεργιογόνα εξωτερικού και εσωτερικού χώρου. Στην πρώτη κατηγορία περιλαμβάνονται γύρεις ( αγρωστώδη, δένδρα, ζιζάνια) και μύκητες. Στη δεύτερη κατηγορία περιλαμβάνονται τα ακάρεα της οικιακής σκόνης, επιθήλια ζώων και ορισμένοι σπόροι μυκήτων.

Η Διάγνωση βασίζεται στο λεπτομερές ιστορικό, στην κλινική εικόνα και σε εργαστηριακό έλεγχο.
Ο εργαστηριακός έλεγχος περιλαμβάνει τα test αλλεργίας, μία εξέταση εύκολη. Κάποιες φορές απαιτείται και η ανίχνευση ειδικών αντισωμάτων έναντι αλλεργιογόνων στο αίμα.

Θεραπεία.
* Αποφυγή αλλεργιογόνων
* Θεραπεία συμπτωμάτων με φάρμακα
* Ειδική ανοσοθεραπεία.

Οι αμυγδαλές βρίσκονται στις δύο πλευρές του στοματοφάρυγγα και αποτελούν μέρος του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού. Όπως και τα υπόλοιπα μέρη του ανοσοποιητικού συστήματος περιέχουν ειδικά κύτταρα για να παγιδεύουν και να εξουδετερώνουν τους εισβολείς (βακτήρια ή ιούς) που προσπαθούν να βλάψουν τον οργανισμό και μάλιστα αποτελούν την πρώτη γραμμή άμυνας εναντίων των εισβολέων που προσπαθούν να μπουν στον οργανισμό από το στόμα και τη μύτη.

Η φαρυγγοαμυγδαλίτιδα αποτελεί πολύ συχνή αιτία νόσου στην παιδική ηλικία. Τα περισσότερα από τα επεισόδια αυτά έχουν ιογενή αιτιολογία. Η συμπτωματολογία της ιογενούς λοίμωξης χαρακτηρίζεται από σταδιακή έναρξη συμπτωμάτων από το ανώτερο αναπνευστικό, ρινική καταρροή, βήχα και πυρετό.

Ο β-αιμολυτικός στρεπτόκοκκος της ομάδας Α αποτελεί την συχνότερη αιτία βακτηριακής λοίμωξης του φάρυγγα και χαρακτηρίζεται από πόνο στο λαιμό, πυρετό με ή χωρίς ρίγος, πόνο κατά την κατάποση, κακουχία, πονοκέφαλο, μυαλγίες και επώδυνη διόγκωση των τραχηλικών λεμφαδένων. Ο κλινικός διαχωρισμός μεταξύ ιογενούς και βακτηριακής λοίμωξης δεν είναι πάντα εύκολος και χρειάζεται εργαστηριακή διερεύνηση.

Αν η αμυγδαλίτιδα είναι ιογενής μπορεί να αντιμετωπιστεί συμπτωματικά (διατροφή, ξεκούραση, χορήγηση αντιπυρετικών).
Στην περίπτωση που είναι βακτηριακή συνίσταται η αντιβίωση.
Οταν τα επεισόδια βακτηριακής αμυγδαλίτιδας είναι επαναλαμβανόμενα και ταλαιπωρούν συχνά το παιδί προτείνεται η χειρουργική επέμβαση.

Καλό θα ήταν να τονιστεί ότι ο κακός ύπνος στα παιδιά προκαλεί νευρικότητα, μείωση της συγκέντρωσης και της προσοχής.

Ιγμορίτιδες

Η ιγμορίτιδα είναι η φλεγμονή των ιγμορείων που ακολουθεί συνήθως έπειτα από κάποιο κοινό κρυολόγημα, γρίππη η κρίση αλλεργικής ρινίτιδας, με έντονο οίδημα του ρινικού βλεννογόνου και αυξημένη παραγωγή βλέννας. Πρόκειται για μια πολυπαραγοντική νόσο, στην οποία η σημασία των διάφορων προδιαθεσικών παραγόντων ποικίλλει, ανάλογα με την ηλικία. Στους περισσότερους ασθενείς, η ρινίτιδα και η ιγμορίτιδα συνήθως συνυπάρχουν και εξελίσσονται ταυτόχρονα, γι' αυτό ο όρος ρινοκολπίτιδα είναι ο πλέον δόκιμος
Το έντονο οίδημα προκαλεί απόφραξη των μικρών αγωγών που συνδέουν την μύτη με τα ιγμόρεια με αποτέλεσμα την διαταραχή έως αδυναμία παροχέτευσης και αερισμού αυτών με συνέπεια την εμφάνιση πόνου στο πρόσωπο η το μέτωπο, ανάμεσα η πίσω από τα μάτια η ακόμα στα μάγουλα και τα επάνω δόντια. Όταν το "κοινό" κρυολόγημα ή η γρίππη διαρκεί περισσότερο από μία εβδομάδα και η απλή βλέννα μετατρέπεται σε πηκτό δύσοσμο πρασινοκίτρινο πύον, τότε είναι πολύ πιθανόν να δημιουργήθηκε ιγμορίτιδα Από την άλλη πλευρά, η χρόνια ιγμορίτιδα δημιουργείται, όταν η απόφραξη παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα. Στις περιπτώσεις αυτές, η κεφαλαλγία δεν είναι τόσο έντονη, αλλά η απόφραξη της αναπνοής και η δυσάρεστη πυώδης έκκριση εξακολουθεί να υφίσταται και δεν είναι σπάνια η ανάπτυξη ρινικών πολυπόδων, σαν αποτέλεσμα της μακροχρόνιας παραμονής της φλεγμονής και του οιδήματος.

Καθοριστικό ρόλο στην παθογένεση της ιγμορίτιδας παίζει η διατήρηση της φυσιολογικής βατότητας του στομίου επικοινωνίας μύτης–παραρρινίων. Προβλήματα δημιουργούνται σε κάθε περίπτωση που το στόμιο αυτό φράσσεται. Τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να είναι ανατομικές παραλλαγές (π.χ. σκολίωση του ρινικού διαφράγματος, μικρό στόμιο) ή όταν η παραγωγή της βλέννας αυξάνεται προσωρινά λόγω αλλεργίας ή, συνηθέστερα, λόγω λοίμωξης. Ως αποτέλεσμα δημιουργείται ένας φαύλος κύκλος που συντελεί στην ανάπτυξη της ιγμορίτιδας: απόφραξη του στομίου, στάση των εκκρίσεων μέσα στο ιγμόρειο, αναστολή της κάθαρσης και του αερισμού, έξαρση της φλεγμονής, περαιτέρω δυσκινησία των τριχιδίων, περαιτέρω απόφραξη του στομίου.

Οι ενήλικες δεν έχουν αδενοειδείς εκβλαστήσεις. Οι αδενοειδής εκβλαστήσεις δεν είναι ορατές, τις βλέπει ο ΩΡΛ ή με το λαρυγγικό κάτοπτρο ή με το εύκαμπτο ρινοφαρυγγολαρυγγοσκόπιο που το εισάγει στο ρώθωνα και το προωθεί προς το ρινοφάρυγγα.

Προκαλούν δυσχέρεια ρινικής αναπνοής με συνέπεια αναπνοή μόνο από το στόμα, ροχαλητό, άπνοιες, ανεπαρκή αερισμό των πνευμόνων. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα επίσης, την παραμόρφωση του προσώπου του παιδιού με την προβολή των δοντιών και της άνω γνάθου προς τα μπρος λόγω του ότι το στόμα μένει ανοιχτό. Επίσης αναπτύσσονται συχνότερα λοιμώξεις όπως μέσες ωτίτιδες, παραρρινοκολπίτιδες, χρόνιες φαρυγγίτιδες, λαρυγγίτιδες, τραχειίτιδες,ξηρότητα στο στόμα, ανορεξία, υπνηλία, κακή απόδοση στο σχολείο και σε περιπτώσεις συνεχόμενων επεισοδίων άπνοιας δεξιά καρδιακή ανεπάρκεια, πνευμονική υπέρταση.

Η αντιμετώπιση περιλαμβάνει σε επιλεγμένες περιπτώσεις την αφαίρεση των αδενοειδών εκβλαστήσεων. Η επέμβαση είναι εντελώς ανώδυνη, δεν απαιτεί νοσηλεία και η διάρκειά της είναι 20 λεπτά.

Στην Ελλάδα, το 5% περίπου του παιδικού πληθυσμού παρουσιάζει κάποιου βαθμού βαρηκοΐα, από τα παιδιά αυτά το 85% μπορεί να θεραπευθεί πλήρως, ενώ δυστυχώς ένα ποσοστό 15% δεν επιδέχεται θεραπείας.

Η αντιμετώπιση της παιδικής βαρηκοΐας τα τελευταία χρόνια είναι εντυπωσιακή. Βάση όμως της αποτελεσματικής θεραπείας είναι η πρώιμη διάγνωση της παιδικής βαρηκοΐας στην οποία θεμελιώδη ρόλο παίζει η οικογένεια

Ο χρόνος παραμονής τους είναι 12-18 μήνες.

Η τοποθέτηση των σωληνίσκων δίνει ένα υγκρτικό πλεονέκτημα στους ασθενείς, κυρίως παιδιά, ώστε να μειωθεί ή τελικά να λυθεί πλήρως το πρόβλημα της μειωμένης λειτουργίας των ευσταχιανών σαλπιγγών, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε υποτροπιάζουσες φλεγμονές ή παρουσία υγρού που επιμένει, στο μέσο αυτί.

Ο στόχος των σωληνίσκων αερισμού είναι να μειώσει τόσο τον αριθμό, όσο και τη σοβαρότητα των φλεγμονών του αυτιού.